اشتباهات افراد برای رفع ترس از سخنرانی
استراتژی های اشتباه سخنرانی در واقع پاسخ سوال مطلب قبل است.
در مطالب قبل پیرامون ترس های سخنرانی و آثارش صحبت کردیم و بعد به راهکارهای اشتباهی رسیدیم که برخی آن ها را انتخاب می کنند.
بعد از نگاه به راهکار که در مطلب قبل صحبت کردیم، تقریبا می توانیم همه آن ها را در 4 دسته بندی کلی قرار دهیم.
حال با هم ببینیم که آیا این استراتژی ها واقعا تاثیر گذار هستند یا نه!
دسته بندی استراتژی های اشتباه سخنرانی
پاسخ هایی که توی مطلب قبل خوندیم (و احتمالا پاسخ های شما) رو احتمالا میتونیم توی 4 دسته استراتژی کلی قرار بدیم.
- به اتمام رساندن هر چه سریع‌تر سخنرانی
- عدم وجود هیچ مکث یا وقفه ای در حین سخنرانی
- عدم وجود هیچگونه ارتباطی با حضّار
- مخفی کردن ترس
اما خب… همه این موارد تلاش هایی هستند برای جنگیدن با ترس
از سوی دیگر همه آن ها موجب می شوند که قدرت کلمات و قدرت سخنران کاهش پیدا کنه.
چون زمانی که سخنران دائما به رعایت این موارد فکر میکنه، از قدرت واقعی خودش دور میشه.
کسی نباشید که حرف نزند!
یکی از مسائل که باعث میشه افراد نتونن اونطور که باید سخنرانی کنن، اینه که به جای اینکه تصمیم بگیرن سخنران باشن، تصمیم میگیرن نباشن!
این افراد سعی می کنن فقط زمان رو سپری کنن.
این افراد از روی متن میخونن، سریع حرف میزنن، با حضّار ارتباط برقرار نمیکنن.
این افراد فقط و فقط مقاومت می کنند تا سخنران نباشن.
نتیجه همه این مقاومت ها اصلا باعث نمیشه که ترس افراد کاهش پیدا کنه.
بلکه تنها اتفاقی که رخ میده، اینه که این ترس حتی از قبل هم بیشتر بشه!
عجله کردن
عجله کردن توی سخنرانی، به معنای سریع صحبت کردن است.
سریع صحبت کردن، در تنفس شما مشکل ایجاد میکنه.
به جای اینکه بتونید راحت نفس بکشید، ممکنه گاهی مجبور بشید نفستون رو حبس کنید.
این مسئله باعث میشه که بدنتون کمبود هوا پیدا کنه و در نفس کشیدن به مشکل بر بخورید.
خب، خود این مسئله یکی از چیزهایی هست که افراد ازش میترسن و ترسشون بیشتر از قبل هم میشه.
وقتی که عجله می‌کنید، حضّار از صحبتتون لذت کمتری میبرن.
و این یک مانع بین شما و حضّار ایجاد میکنه.
اما این مانع ایجاد شده، در نهایت ترس شما رو افزایش میده.
هر چقدر با افراد ارتباط کمتری داشته باشید، به نظرتون کمتر دوستانه به نظر میان.
و خب همونطور که مشخصه، شما هم ترس و استرس بیشتری میگیرید.
نادیده گرفتن مخاطبین
یکی از مسائلی که باعث میشه سخنرانان خوب عمل نکنن، عدم توجه به مخاطبینه.
یعنی به هیچ وجه باهاشون ارتباطی برقرار نمیکنن.
سوالی نمیپرسن، دنبال شنیدن چیزی از مخاطبین نیستن و در نهایت به سادگی، ارتباطی باهاشون ندارن.
زمانی که در چنین حالتی باشید، و با حضّار ارتباطی نداشته باشید، فقط روی افکار خودتون تمرکز می کنید.
و اگر شما پیش خودتان کمی ترس داشته باشید، زمانی که با آن ها ارتباطی نداشته باشید، پیش خودتان منفی تر از قبل می شوید.
و به نظر خودتون، افکار منفی نسبت به حضّار باعث چی میشه؟
فکر کنم درست حدس زدید، ترس بیشتر از سخنرانی و صحبت کردن با جمع.
جنگ برای مخفی کردن ترس!
وقتی که خیلی تلاش می کنید تا چیزی رو مخفی کنید، چه نگرانی پیدا می کنید؟
درسته، نگران میشید که بقیه افراد بفهمن دارید چیزی رو مخفی می کنید.
و همین مسئله، موجب اضطراب بیشتر میشه.
علاوه بر این مسئله، حتی اگر خیلی خوب عمل کنید، باز هم احتمالا بعد از اتمام سخنرانی، حس خیلی خوبی ندارید.
چون پیش خودتون فکر می کنید که اگه این افراد میدونستن شما چقدر ترس داشتید، احتمالا تشویقتون نمیکردن.
و این مورد، باعث میشه که نسبت به خودتون احساس غرور نکنید.
من تا به حال خیلی از افراد رو دیدم، که همینطور بودن.
و با وجودی که توی مخفی کردن ترسشون خیلی خوب عمل میکردن، اما باز هم احساس رضایت زیادی از سخنرانیشون نداشتن.
اینو فراموش نکنید، که اگه میخواید، اعتماد به نفس بدست بیارید، حتی اگه بقیه رو فریب میدین، نباید خودتون رو فریب بدید.
و با چنین کاری، در واقع خودتون هستید که دارید فریب میخورید پس مشخصا، احساس غرور نمیکنید!
اما خب چیکار کنیم؟
توی مطلب بعدی، با من همراه باشید تا از یک سری چیز خوب براتون صحبت کنم.
تا بتونید کم کم ترس خودتون رو از بین ببرید.
نظرتون در مورد چیزایی که بهتون گفتم چیه؟
موافق هستید؟
تجربه ای داشتید که بخواید با من در اینجا در میون بذارید؟
با الهاماتی از مجموعه های زیر:
بخش های مربوط به این سری مطالب: