امروز میخوایم در مورد اشتباهات رایج و بزرگی که افراد، توی اختتام و پایان دادن ارائه انجام میدن صحبت کنیم.
همه ما از اهمیت حیاتی “اولین اثرگذاری” سخنرانی و ارائه مون روی مردم، کاملا خبر داریم؛
اما حتی حرفه ای ترین سخنران ها هم گاهی اوقات مسئله خیلی مهم “آخرین اثرگذاری” رو فراموش میکنن!
حتی بهترین ارائه ها هم میتونن با چند لحظه بی دقتی تو قسمت پایانی،
کاملا ضعیف و کم ارزش بشن.
یه ارائه بی نقص باید مثل یه نمایش آتیش بازی باشکوه باشه،
که مردم منتظر دیدن پایان جذابش هستن.
پس نذارید ارائه تون مثل یه آتیش بازی نم گرفته و بی هیجان، شکست بخوره.
پایانش رو به بهترین شکل تنظیم کنین.
در ادامه مطلب یه سری از خطاهای رایجی که بیشتر افراد در پایان ارائه انجام میدن رو باهم بررسی میکنیم.
اولین اشتباه در پایان دادن ارائه : قدم به عقب نذارید.
خیلی از افراد، ارائه شون رو با برداشتن یک قدم به عقب تموم میکنن،
چه فیزیکی، چه کلامی، چه ذهنی و روانی.
موقعی که میخواین حرف های آخر رو بزنین، وقتشه که به جلو قدم بردارین.
بلندی و تون صداتون رو قوی و محکم نگه دارید که کاملا با اعتماد به نفس به نظر برسید،
یه جوری که انگار تمام حرفایی که زدین درست و مطمئن بوده.
یه قدم به سمت شنونده هاتون بردارین و باهاشون تماس چشمی برقرار کنین؛
و در نهایت با یه لبخند پر از اطمینان، ارائه رو تموم کنید.
لطفا در حالی که دارین یه نفس عمیق از روی راحتی و خلاص شدن میکشین، از شنونده ها تشکر نکنین!
دومین اشتباه : سریعا شروع به جمع کردن وسایلتون نکنید!
بیاین فرض کنیم که شما به خوبی آماده بودین و ارائه تون رو به بهترین شکل انجام دادین؛
اما حالا که تموم شده سریعا شروع به جمع کردن لپ تاپ و کاغذها و دفتر دستک هاتون میکنید.
باید بگم که این کار اشتباهه و نباید انجامش بدید؛
این کار ظاهر خیلی بدی داره و میتونه ارائه تون رو بی ارزش کنه.
ممکنه خودتون متوجه نشین و دقت نکنین، اما رفتار شما تو دقایق آخر هم همچنان میتونه حقایق زیادی رو در موردتون به شنونده ها بگه.
به جاش اگه میتونین سعی کنین با شنونده ها صحبت کنین و خودتون رو نزدیک و در دسترس نشون بدید.
وقتی هم که رفتن میتونین وسایلتون رو جمع کنین.
سومین اشتباه : صبر کردن برای سرویس بهداشتی خیلی طاقت فرساست!
خیلی از ارائه های امروزه، با جمله کلیشه ای:
“از همگی ممنونم، حالا اگر سوالی هست بپرسید…” تموم میشه.
بعد هم یه سری سوال پرسیده میشه و همه پامیشن میرن،
و حرف های پایانی شما رو کلا فراموش میکنن و فقط بخش سوالات تو خاطرشون میمونه.
موفق ترین سخنران ها به ارائه شون به چشم یه مکالمه نگاه میکنن،
و از سوالات شنونده ها توی همه مراحل ارائه دهی شون استقبال میکنن،
و فرصت رو فراهم میکنن تا شنونده ها سوال هاشون رو تا آخر جلسه نگه ندارن.
یادتونه آخرین باری که با ماشین مسافرت رفتین چقدر نیاز به سرویس بهداشتی داشتین،
ناامید شده بودین و هنوز کیلومتر ها راه مونده بود تا بهش برسین؟
ممکنه تشبیه عجیبی باشه؛
اما اگه شما هم شنونده ای باشید که یه سوال خیلی مهم و فوری داره،
تا آخر جلسه نمیتونید روی چیز دیگه ای تمرکز کنید!
قابل انعطاف باشین و به حضار اجازه بدین که سوالاتشون رو هر وقت که میخواستن بپرسن.
اما اگه احساس کردین که حتما باید اون پرسش و پاسخ نهایی رو هم داشته باشین؛
حتما سعی کنین که موقع جواب دادن به سوال آخر، تمرکزتون فقط رو پاسخ دادن نباشه،
بلکه اون پایان گیرایی که باید داشته باشید رو اجرا کنید و بذارین این آخرین چیزی باشه که از ارائه شما میشنون.
نظرتون در مورد این مطلب چیه؟
اگر این مطلب رو دوست داشتید،
توی مطلب بعدی هم همراه من باشید تا ادامه موارد رو بررسی کنیم.
بر مبنای:
خیلیی عالی بود مخصوصا اون مورد که موقع تشکر یه نفس عمیق‌نکشید😂خیلی دیده بودم و دقیقا موردی که اون وسطا سوال و جواب میده خیلی بهتره تا اخرش که جمع به هم میریزه و سوال یکی اصلا شنیده نمیشه و نه جوابش
خوشحالم که مفید بوده و دوست داشتید. ممنون از نظرتون.