هر زمان که در خصوص مهارت های ارائه دادن صحبت می شود، معمولا نام اضطراب سخنرانی نیز در سرفصل ها وجود دارد.
افرادی که این مشکل را دارند، اغلب اوقات به نحوه سخنرانی، ساختار آن، و تکنیک های آن توجهی ندارند،
و فقط به دنبال این هستند که بتوانند صدای ترس درونی خودشان را آرام کنند تا اضطراب از آن ها دور شود.
یک نکته جالب در مورد اضطراب سخنرانی
با وجودی که این اضطراب بین افراد بسیاری شایع است، نکته بسیار جالبی دیده می شود.
هنگامی که از افراد حرفه ای خواسته می شود که بایستند و در مورد مسئله ای شخصی صحبت کنند؛
بسیاری از آن ها، می درخشند.
به عبارت دیگر، با وجودی که آن ها احساس اضطراب شدید دارند،
مخاطبین‌شان به ندرت متوجه آن اضطراب می شوند.
و اگر بخواهیم برای میزان اضطراب، از 1 تا 10 سطحی را در نظر بگیریم، (به این معنا که 10 اوج اضطراب باشد)،
در چنین شرایطی به ندرت چیزی فراتر از 4 یا 5 دیده می شود.
اما زمانی که در مورد کارشان صحبت می کنند
هنگامی که همین افراد قصد دارند در مورد مسئله ای کاری صحبت کنند،
تمام انرژی خودشان را از دست می دهند.
این مسئله تا حدی منطقی است.
به هر حال صحبت کردن در خصوص روز تولد فرزندشان، بسیار ساده تر از صحبت کردن در خصوص سیاست های بهداشتی محل کارشان است.
اما مسئله ای در اینجا وجود دارد، این است که مخاطبین، باز هم متوجه این اضطراب نمی شوند.
تفاوت کلیدی عدم وجود شخصیت و هویت آن شخص در هنگام صحبت کردن در خصوص کارش است.
بسیاری از افراد توجه مخاطبین خودشان را از دست می دهند.
دلیل این تفاوت در اضطراب سخنرانی چیست؟
زمانی که ما صحبت کردن در مورد مسائل شخصی ای که به آن ها اهمیت می دهیم را متوقف می کنیم
و به سراغ صحبت کردن در مورد چیزی می رویم که به ما پول داده می شود تا به آن اهمیت بدهیم،
طوری می شویم که انگار از سر اجبار حرف میزنیم و نه اینکه می خواهیم آن کار را انجام دهیم.
اما از نظر مخاطب چطور؟
با وجودی که بسیاری از افراد حس های بدی دارند، اما در اکثر اوقات، مخاطبین اصلا چنین حسی ندارند!
در واقع احساسی کاملا متفاوت دارند!
اما سوالی که اینجا مطرح می شود این است:
چطور ممکن است که شخصی پر از اضطراب و ترس باشد، و با این وجود مخاطبینش اصلا متوجه این مسئله نشوند؟
خود افراد چه فکری می کنند؟
بسیاری از افراد هستند که در برابر همکارانشان یا افراد غریبه ایستاده اند و برای آن ها داستان هایی موثر تعریف کردند،
در حالی که خودشان احساس “ترس” می کردند.
اما با این وجود، افراد حاضر در آن فضا، با آن شخص ارتباط برقرار کردند.
بسیاری از افراد هستند که از سطح 1 تا 10، حس می کنند اندازه سطح 12، اضطراب دارند.
حال بسیاری از افراد بد می شود.
و بسیاری از آن ها می گویند که ممکن است گریه کنند، بعضی دیگر هم شدیدا خسته می شوند.در بخش بعد با من همراه باشید تا به این سوال پاسخ دهیم.
نظرتون در مورد این مطلب چی بود؟
چقدر موافق این مسائل هستید؟
بر مبنای:
برای یادگیری کلی نکته مثبت در خصوص مهارت های ارتباطی و فن بیان، حتما دوره پایه مهارت های ارتباطی رو دانلود کنید!