تو مطلب قبلی، یه سری عادات غلط ارائه دادن و موانعی که روی کیفیت ارائه تاثیر میذاره رو بررسی کردیم.
توی این مطلب، بیشتر در مورد عادات اشتباه و جایگزین های مناسب صحبت میکنیم.
دومین عادت از عادات غلط ارائه دادن : تند صحبت کردن
یکی از اشتباهات رایج بین ارائه دهنده ها، تند صحبت کردن هستش؛
و این قضیه میتونه باعث مشکلات زیادی مثل گیج شدن شنونده ها بشه.
سرعت زیاد صحبت کردن معمولا به خاطر اضطراب، یا حتی به خاطر آماده بودن بیش از حد هستش!
چون در این صورت ارائه دهنده بین صحبت کردنش هیچ وقفه ای نمیندازه.
راه های زیادی وجود داره برای این که شما بتونین عادت آهسته و شمرده صحبت کردن رو تو خودتون جا بندازین و تاثیر بهتری روی شنونده هاتون بذارین،
و براشون فرصت مناسب برای هضم و تجزیه تحلیل حرفاتون، و برای خودتون فرصت فکر کردن ایجاد کنین.
اولین عادت جایگزین : از ارائه دادن خودتون فیلم بگیرین و ببینین.
خودشناسی و آگاهی از خود، احتمالا بهترین کلید ارائه موفق و آگاهانه هستش؛
و تنها راه ممکن برای این که ببینین چقدر تند صحبت میکنین، اینه که حرف زدن خودتون رو بشنوین،
یا از دیگران بپرسین.
چون ما حین صحبت کردن، به خوبی متوجه شیوه حرف زدن خودمون نمیشیم.
بین هر دو جمله، نکته های کلیدی، و سوال هایی که نیاز به جواب دادن ندارن، مکث کنین.
هیچی بهتر و قدرتمند تر از ایجاد کردن یه فرصت کوتاه برای شنونده هاتون،
برای این که بتونن حرف های شما هضم و جذب کنن و به خوبی درکش کنن نیست.
همچنین این کار برای خودتونم خوبه، چون فرصت و فضای کافی دارین که به جملات و مباحث بعدی فکر کنین.
بین جملات نفس بکشین.
خیلی از ارائه دهنده ها فرصت کافی رو برای نفس کشیدن ایجاد نمیکنن و این قضیه مشکلات زیادی رو به وجود میاره.
نفس کشیدن درست حین ارائه یا قبل ارائه، باعث میشه آرامش و تمرکزتون حفظ بشه و کنترل خودتون رو داشته باشین.
نفس کشیدن کافی، بستر توانایی بداهه گویی، آگاهی ذهن، استفاده صحیح از تارهای صوتی و خلاقیت و اعتماد به نفس رو به وجود میاره.
قسمت هایی از کتاب مورد علاقه تون رو با صدای بلند و سرعت های مختلف بخونین.
این تمرین رو انجام بدین و تاثیرش رو خودتون ببینین.
بهترین راه برای کم کردن سرعت تون، اینه که تمرینش کنین.
ممکنه به نظرتون کار ساده ای بیاد اما واقعا نیاز به تمرین داره؛
همونطور که خیلی از افراد فکر میکنن میتونن این کارو انجام بدن، اما بدون تمرین موفق نمیشن.
با سوال پرسیدن از شنونده ها، اون هارو درگیر کنین.
این که تنهایی بالای سن وایسین و سخنرانی کنین به نظر زیاد حس خوبی نمیاد، و این اتفاق به خاطر تند صحبت کردن تون میفته.
به جاش سعی کنین با سوال پرسیدن بقیه رو هم قاطی بحث کنین و حس یه مکالمه رو به وجود بیارین نه یه ارائه.
با تهیه کردن ویدیوهای قوی و کوتاه یا کاردستی های مرتبط، تنوع ایجاد کنین.
خیلی از ارائه های کاری، محتوای زیادی برای درگیر شدن و جلب توجه شنونده ها ندارن و تمام مدت فقط صحبت میکنن.
من خودم حین ارائه دادن ممکنه بخاطر شوق و ذوق زیادی که دارم، شروع کنم به تند صحبت کردن؛
و برای برطرف کردنش سعی میکنم به چشم های شنونده هام نگاه کنم و تصور کنم دارم باهاشون مکالمه میکنم.
برای این کار کافیه موقع گفتن یه نکته یا پیام خاص، ارتباط چشمی مستقیم با چندتا از شنونده ها برقرار کنین و فکر کنین دارین اطلاعات مفیدی رو در اختیارشون میذارین.
نظر شما چیه؟
امیدوارم این نکات براتون مفید بوده باشه.
توی مطلب بعدی هم همراه من باشین.
منتظر نظراتتون هستم.
بر مبنای: