در چند مطلب قبل، در خصوص ترس از سخنرانی و از بین بردنش صحبت کردیم.
با توجه به مزایای بسیار سخنرانی و صحبت در جمع، ما به آن نیاز داریم.
اما نباید به سمت و سوی استراتژی های اشتباه بریم.
و از سوی دیگر، باید عناصر و مراحل مورد نیاز رو مد نظر قرار بدیم.
در ادامه مطلب قبل، روش های کاهش ترس، در حین سخنرانی صحبت می کنیم.
تکنیک هایی برای کاهش و کنترل ترس از سخنرانی در حین آن
در ادامه قدم سوم و کارهایی که میشه در حین ترس انجام داد، به چند تکنیک اشاره میکنیم:
نفس کشیدن از شکم:
فارغ از کارهای دیگه ای که انجام میدید، از شکم نفس بکشید.
به این نوع نفس کشیدن، تنفس دیافراگمی هم گفته میشه.
شاید وقتی این جمله رو میشنوید، براتون خیلی ساده باشه.
اما واقعیت اینه که بسیاری از افراد فقط فکر میکنن میدونن چطور باید نفس عمیق بکشن.
ولی این کار رو به درستی انجام نمیدن.
به همین دلیل نتایج خوبی هم نمیگیرن.
اگه بتونید به خوبی نفس عمیق بکشید، قطعا از یکی از تکنیک های قوی برای رویارویی با حملات عصبی یا ترس ها استفاده می کنید.
با خودتون صحبت کنید!
با خودتون در مورد اتفاقی که در حال رخ دادن هست و کاری که باید آن را انجام دهید (به آرامی و بدون صدا) صحبت کنید.
یکی از سوالاتی که میتونید از خودتون بپرسید اینه: آیا این مسئله برای من خطر داره یا فقط باهاش راحت نیستم؟
اما پاسخ های احتمالی شما:
1- خب مشکلی نیست، اصلا خوبه که بترسم. اینجوری فرصت خوبیه که تمرین کنم و سعی کنم بهتر شم.
2- مگه قراره چی بشه؟ تهش اینه که میترسم و دوباره آروم میشم!
3- مشکلی نیست که آدم بترسه، قرار نیست بلایی سرم بیاد که. فقط ترس از سخنرانی هست و بس!
درگیر حال شوید!
اگر خوب فکر کنید، میبینید که بخاطر حال حاضر حمله عصبی یا ترس بهتون دست نمیده.
زمانی ترس بهتون دست میده، که در مورد چیز بدی در گذشته یا آینده فکر و البته تصور می کنید.
بخاطر همینه که اکثر اوقات از خودتون میپرسید: “اگه اینطوری شه، چی میشه؟”
در واقع، دلیل سوال شما اینه که توی اون لحظه، ترس شما اصلا امکان نداره رخ بده!
در چنین شرایطی، به همان کاری که انجام میدادید برگردید، سعی کنید به لحظه فکر کنید.
به چیز دیگری فکر نکنید.
به گذشته یا آینده فکر نکنید
به این فکر نکنید که ممکنه همه چیز رو خراب کنید و مردم به شما بخندند.
در اون لحظه فقط و فقط روی کلام و سخنرانیتون تمرکز کنید؛ نه گذشته و نه آینده!
وقتی که انرژی و تمرکزتون رو به محیط اطرافتون برگردونید، به هدف اصلیتون، یعنی عبور از ترس ها نزدیک تر میشید.
به عبارت دیگه، با همان چیزی کار داشته باشید که الان هست، نه چیزی که ممکنه پیش بیاد یا قبلا پیش اومده.
با بدنتون کار کنید
بخش هایی از بدنتون که هنگام سخنرانی حساس تر میشن رو شناسایی کنید.
ممکنه که اونا در حین سخنرانی یا حرف زدن، کشیده بشن.
پس حواستون بهشون باشه.
اصلا به خودتون اجازه ندید که سفت و محکم با عضلات کشیده شده بایستید و نفستون رو هم نگه ندارید.
چنین کاری فقط باعث میشه که احساس بدتری داشته باشید.
اگر حس کردید که بدنتون قفل شده و نمیتونید تکونش بدید، حداقل از یک انگشت شروع کنید!
اما این موارد رو چقدر استفاده می کنید؟ تا حالا شده که از این 4 مورد ساده استفاده کنید؟
مرحله چهارم: تکرار
دلیل این مرحله اینه که ممکنه یک لحظه احساس بهتری پیدا کنید. اما دوباره ترس به سراغتون بیاد.
ممکنه اولین واکنشتون در این لحظه چنین چیزی باشه:
“وای، هیچ کدوم از کارایی که کردم جواب ندادن!”
تکرار کردن برای اینه که به خودتون یادآوری کنید رخ دادن دوباره این مسئله، مشکلی نداره!
فقط نیاز دارید که این مراحل رو دوباره از ابتدا انجام بدید!
این مسئله اصلا غیر طبیعی یا خطرناک نیست.
ممکنه که این چرخه چند بار برای شما رخ بده.
فقط نیاز دارید که دوباره از اول انجام بدید. هر چند بار که لازم بود!
مرحله پنجم: اتمام
دلیل اینکه این مرحله هم وجود داره اینه که بدونید هر ترسی یا هر حمله عصبی به اتمام میرسه.
فارغ از اینکه نسبت بهشون چطور واکنش نشون بدید.
کار شما این نیست که باعث بشید اون ترس به اتمام برسه.
تنها کاری که باید بکنید اینه که زمان ورود اون ترس به وجودتون، خودتون رو آروم کنید.
اون هم تا حد ممکن.
و بدونید که تموم میشه. اون هم خیلی زود!
با کنار هم گذاشتن این پنج مرحله و عناصر دیگه، میتونید از ترس هاتون عبور کنید.
البته همونطور که قبلا گفتم، نیاز به تمرین دارید! و این رو نباید فراموش کنید.
حتما دوباره 7 مطلب رو بخونید و نظرتون رو با من در میون بذارید.
براتون مفید بوده؟
دیگه چه راهکار هایی دارید؟
با الهاماتی از مجموعه های زیر: