توی مطالب قبلی در مورد راهکارهای گویایی و فصاحت ارائه صحبت کردیم؛
و بررسی کردیم که با این روش شنونده ها بهتر به حرف های شما توجه میکنن.
توی این مطلب که بخش آخر هستش، نکات بیشتری رو یاد میگیریم.
راهکار بعدی برای شیوایی و فصاحت ارائه : یکم هم فلسفی فکر کنین.
تعداد بی شماری از مقاله های مربوط به سخنرانی و ارائه،
به یه بخش خاصی از سخنان ارسطو، فیلسوف بزرگ یونانی اشاره کردن.
دو هزار سال پیش، ارسطو که یه متفکر خارق العاده بود، برای ما یه ساختار مشخص کرد که بتونیم باهاش یه سخنرانی موفق رو پیش ببریم،
به طوری که شیوایی کلام رعایت بشه و ما تاثیر مد نظر رو روی مخاطبین مون داشته باشیم.
اعتبار : اونچه که شما رو خبره و مقتدر نشون میده.
منطق : اونچه که حرف شما رو موجه میکنه.
احساس : اونچه که احساسات طرف مقابل رو برمی انگیزه.
این نصیحت خیلی مفیدی هست و امروزه کمک زیادی به شیوایی کلام سخنران ها کرده.
گفتگو داشته باشین، نه ارائه.
من تا به حال کسی رو ندیدم که واقعا از ارائه دادن به هر نوعی لذت ببره،
مگه این که کارش اینقدر خسته کننده باشه که ترجیح بده هر کار دیگه ای رو جز کار خودش انجام بده.
برای اکثر ما، وایسادن جلوی عده ای از مردم و صحبت کردن، زیاد کار جالب و هیجان انگیزی به نظر نمیاد.
اما بیشتر مردم از یه گفتگوی جذاب و مفید و البته دو طرفه لذت میبرن.
پس راز شیوایی و روان بودن کلام، توی گفتگو و مکالمه ست نه ارائه دادن.
- به آرومی صحبت کنین و جملات کوتاه داشته باشین.
- از زبون ساده استفاده کنین و از دست و پا شکسته حرف زدن و لرزش خودداری کنین.
- بین ارائه از سوال هایی که نیاز به پاسخ دادن ندارن استفاده کنین.
- سوالاتی که میخواین شنونده ها راجع بهش فکر و نتیجه گیری کنن رو ازشون بپرسین.
- ذهنتون رو باز کنین، افکارتون رو به اشتراک بذارین، نظر اون ها رو بخواین و براشون داستان تعریف کنین.
با بقیه فرق داشته باشین.
تصور کنین که فردا سر یه جلسه ارائه حاضر شدین و شخص ارائه دهنده داره یه مطلب مهمی رو بیان میکنه؛
اما با همون روش های معمولی و ظواهری که شما هرروز میبینین و حسابی براتون تکراری شده.
آیا اون ها میتونن پیام شون رو به شیوایی منتقل کنن؟
بله که میتونن. اگه تمام نکاتی که گفتم رو به کار بگیرن و پیام قوی ای داشته باشن، به راحتی و با اعتماد به نفس میتونن بیانش کنن.
آیا کافیه؟
البته که نیست؛ بخش مهمی از شیوایی کلام، به چالش کشیدن وضع موجوده.
یعنی این که ما جرات متفاوت بودن رو داشته باشیم و به شکلی متفاوت از افراد دیگه عمل کنیم.
برای ماندگار شدن پیام تون، نباید تابع و مشابه بقیه آدم ها باشین.
پیشنهاد من اینه که به عنوان مثال، با معرفی کردن خودتون شروع نکنین.
شنونده ها به اسم و رسم شما اهمیت زیادی نمیدن.
اگه اصرار دارین از روی ادب این کار رو انجام بدین و انجام ندادن این کار رو بی ادبی تلقی میکنین،
خب مانعی نداره؛
اما با این کار، درست مثل بقیه میشین و موفق نمیشین توجه مخاطبین تون رو به خودتون جلب کنین.
مطمئن باشین روش های بهتری برای احترام گذاشتن به شنونده ها و مودب بودن وجود داره،
پس دقایق اول ارائه تون رو با این کار خراب نکنین و سعی کنین روی شنونده ها تاثیر بذارین.
نظرتون در مورد این مطلب چی بود؟
امیدوارم که از این مطلب خوشتون اومده باشه.
نظراتتون رو با من درمیون بذارید.